Porady dla rodziców ↓

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Kolka niemowlęca to występująca u dzieci między 2. a 16. tygodniem życia dolegliwość objawiająca się nagłymi, pojawiającymi się zazwyczaj wieczorami epizodami płaczu i rozdrażnienia. Choć kolki nie stanowią zagrożenia dla zdrowia malucha, bywają trudne zarówno dla dziecka, jak i dla rodziców, dlatego warto szybko sięgnąć po dostępne na rynku rozwiązania, które pomogą szybko złagodzić uciążliwe dolegliwości. Kolki u niemowląt – przyczyny Bolesne, objawiające się intensywnym, niekontrolowanym płaczem dziecka kolki niemowlęce wynikają najczęściej z niedojrzałości układu pokarmowego, nadmiaru powietrza w jelitach, reakcji na pokarm, zaburzeń równowagi flory bakteryjnej i innych czynników zdrowotnych. Noworodki i młodsze niemowlęta mają niedojrzały układ pokarmowy, co może prowadzić do problemów z trawieniem. Nieskuteczne rozkładanie pokarmów może powodować bolesne wzdęcia i dyskomfort. Podczas karmienia, szczególnie gdy dziecko jest bardzo głodne, połyka powietrze, co może prowadzi do gromadzenia się w jelitach wywołujących ból i dyskomfort gazów. Niektóre niemowlęta mogą być wrażliwe na składniki pokarmowe, takie jak białka mleka krowiego lub gluten obecne w mieszankach. Zaburzenia w równowadze mikroflory jelitowej, zwłaszcza u niemowląt karmionych sztucznie, mogą prowadzić do problemów trawiennych i wzdęć, co może skutkować kolkami. W rzadkich przypadkach kolki mogą być spowodowane innymi schorzeniami, takimi jak refluks żołądkowo-przełykowy, nietolerancje pokarmowe lub infekcje. 

Ewa Rutkowska-Król

Redaktor naczelna

Troska o skórę dziecka jest nieodłączną częścią rodzicielskiej przygody. Kąpiel czy zmiana pieluszki to nie tylko higieniczne zabiegi, ale także budujące bliskość rytuały, podczas których każdy gest ma znaczenie. Pełen wskazówek przewodnik po pielęgnacji skóry noworodków i niemowląt nie tylko podpowie czym kierować się podczas kąpieli i przewijania, jakich produktów używać, ale także wskaże skuteczne strategie w walce z takimi wyzwaniami jak AZS, ciemieniucha czy trądzik niemowlęcy.  Kąpiel noworodka  Kąpiel noworodka to nie tylko rutynowe zadanie, ale również wyjątkowy moment, podczas którego buduje się więzi z maleństwem. Aby zagwarantować dziecku komfort i odpowiednią pielęgnację warto trzymać się kilku kluczowych zasadach, na których czele stoją delikatność i bezpieczeństwo. Kąpiel dzieci należy rozpocząć od doboru wody, której temperatura powinna wynosić około 37 stopni Celsjusza. Temperaturę wody najłatwiej zmierzyć specjalnym, wodoodpornym termometrem. Do wody warto dodać emulsję lub specjalny, dostosowany do potrzeb delikatnej skóry płyn do kąpieli dla niemowląt zawierający natłuszczające emolienty. Zaleca się, by kąpiel rozpocząć od łagodnego umycia główki dziecka, a następnie reszty ciała schodząc od szyi w dół. Po kąpieli otulamy niemowlę ręcznikiem, a następnie delikatnie osuszamy skórę, skupiając się na miejscach, gdzie skóra jest podatna na otarcia, takich jak fałdki. Jeśli podczas kąpieli zamoczeniu ulegnie pępek noworodka, kikut pępowinowy zaleca się delikatnie osuszyć bawełnianym gazikiem. Umytą i osuszoną skórę można dodatkowo zabezpieczyć, stosując dobry balsam nawilżający lub oliwkę dla niemowląt.

Monika Stromkie - Złomaniec

Dietetyk Kliniczny

Infekcji nie da się zupełnie wykreślić z życia dziecka, gdyż są naturalnym mechanizmem budowania odporności. Można jednak immunizację wesprzeć i usprawnić poprzez codzienne działania i rutyny. Co robić, aby dziecko chorowało rzadziej lub z infekcji wychodziło szybko? Jelito to centrum odporności Twojego dziecka Układ immunologiczny jest bardzo skomplikowanym systemem i pełni niezwykle ważną funkcję, stoi na straży i chroni przez wieloma zagrożeniami w tym przed patogenami wywołującymi infekcje górnych dróg oddechowych. Choć elementy układu immunologicznego rozlokowane są po całym organizmie, to jego centrum dowodzenia mieści się w przewodzie pokarmowym, a w szczególności w jelitach, które zasiedlane są w dużej mierze przez bakterie. Znajduje się tam tkanka limfatyczna związaną z jelitem, czyli GALT, dzięki której możliwy jest prawidłowy proces immunizacji, czyli nabywania odporności swoistej. Aby jednak tak się stało mikrobiota jelitowa musi być różnorodna, liczebna i zasobna w „dobre bakterie” a bariera jelitowa szczelna. Wszystko to sprawia, że środowisko jelitowe będąc w homeostazie, może spełniać swoje rozliczne funkcje, w tym te związane z odpornością. Jak dbać o jelita, mikrobiotę i odporność? Dieta Dobrze odżywiona mikrobiota jelitowa to pierwszy krok do uszczelnienia bariery jelitowej i zapewnienia korzystnego środowiska w jelicie. Bakterie jelitowe żywią sią błonnikiem, którego my nie potrafimy strawić. Fermentują włókno pokarmowe obecne w warzywach, owocach, pełnoziarnistych produktach zbożowych, nasionach roślin strączkowych czy nasionach i orzechach. Podczas „przerabiania” błonnika produkują dlanas i naszego jelita cenne związki, które odżywiają nabłonek jelitowy, są to krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe, w tym kwas masłowy. Z tego powodu talerz żywieniowy dziecka powinien zawierać produkty, których składniki są pokarmem dla mikrobioty. Duża ilość przetworzonej żywności, słodkich jogurtów, kaszek, ciasteczek, bez odpowiedniej ilości włókna pokarmowego głodzi „strażników” naszej odporności a złapanie infekcji staje się bardziej prawdopodobne. Jak dbać o jelita, mikrobiotę i odporność? Styl życia Poza kwestią żywieniową jest jeszcze kilka aspektów życia codziennego, które pozytywnie wpływają na jelita, mikrobiotę a tym samym na odporność. Po pierwsze, ruch, szczególnie na świeżym powietrzu. Umiarkowany wysiłek fizyczny zwiększa liczbę i aktywność makrofagów, czyli komórek stanowiących element pierwszej linii obrony organizmu przed patogenami. Ruch przyczynia się także do mobilizacji drugiej linii obronnej organizmu tworzonej przez krwinki białe. Te pozytywne zmiany w układzie odpornościowym ustępują w kilka godzin po zakończeniu aktywności fizycznej, dlatego ruch o małej po średnią intensywność powinien być stałym elementem każdego dnia. W przypadku dzieci jest to jazda na rowerze, gra w piłkę, aktywności na placu zabaw, a nawet spacer. Po drugie, nieprzegrzewanie dziecka zarówno w domu jak i na dworze. Temperatura w pomieszczeniu, w którym przebywa dziecko nie powinna być wyższa niż 22-23 stopnie Celsjusza. Intensywnie pracujące grzejniki i niska wilgotność powietrza, wysuszają śluzówki nosa i gardła, przez co tracą one swoją funkcjonalność, a patogenom łatwiej jest wniknąć do wnętrza organizmu. Na temperaturę na dworze wpływu nie mamy, warto jednak bez względu na pogodę przebywać z dzieckiem na dworze, jednak nie przegrzewać go. W odróżnieniu od dorosłych, dziecko często aktywnie spędza czas na dworze, biega, wspina się, nawet spacer wymaga od niego większego nakładu energii, jeśli chce dorównać tempu opiekuna. Organizm dziecka podczas spacerów na dworze uczy się dostosowywać do zmian temperatur. Gdy maluch ubrany jest zbyt ciepło, to zawodzi jego wewnętrzny termostat, wówczas nadmiernie poci się, marznie i częściej choruje. Zazwyczaj aktywne dziecko powinno być ubrane o jedną warstwę ubrania lżej niż przebywający z nim dorosły. Po trzecie, odpowiednio długi sen. Wraz z końcem pierwszego roku życia, dziecko potrzebuje od 12 do nawet 14 godzin snu na dobę. Najlepiej, aby w tym okresie życia sen był podzielony na dłuższy odpoczynek nocny i 1-2 krótsze drzemki w ciągu dnia. Dzieci w wieku szkolnym potrzebują już trochę mnie snu, bo około 9-11 godzin. Niektórzy mówią, że sen to najlepszy i najtańszy suplement. Dla odporności niezwykle ważny, bo poprawia swoistą odpowiedź immunologiczną na atakujące patogeny.