Calperos 500, 200 mg jonów wapnia, 30 kapsułek twardych

Źródło wapnia do stosowania w profilaktyce osteoporozy

Calperos 500 lek z wapniem 

Calperos 500 to produkt leczniczy w postaci kapsułek twardych. Zawiera węglan wapnia, który stanowi dla organizmu źródło wapnia zjonizowanego. Wskazany jest do stosowania w celu uzupełnienia diety dzieci powyżej 7. roku życia i dorosłych o wapń. 

Co zawiera lek Calperos 500?

Jedna kapsułka twarda leku Calperos 500 zawiera 200 mg jonów wapnia w postaci 500 mg wapnia węglanu.
Substancje pomocnicze: magnezu stearynian, talk. 
Skład kapsułki żelatynowej: tytanu dwutlenek (E 171), indygotyna (E 132), żelatyna.

W jakim celu się Calperos?

Wskazaniami do stosowania są:

• stany zwiększonego zapotrzebowania na wapń: okres intensywnego wzrostu u dzieci i młodzieży oraz w przebiegu ciąży i podczas laktacji;
• nieprawidłowe żywienie produktami ubogimi w wapń;
• zaburzenia wchłaniania zwrotnego wapnia z kanalików nerkowych;
• zmniejszone stężenie wapnia we krwi z podwyższonym stężeniem fosforu u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, poddawanych dializom i zapobieganie wzmożonej pobudliwości nerwowo-mięśniowej;
• profilaktycznie w zapobieganiu i uzupełniająco w kompleksowym leczeniu osteoporozy;
• stany po długotrwałym unieruchomieniu i okres rekonwalescencji po złamaniach kości;
• wspomagająco w leczeniu przeziębień i chorób alergicznych.

Jakie właściwości mają składniki Calperos 500?

Węglan wapnia, który źródłem wapnia zjonizowanego.
Wapń jest pierwiastkiem, który:

•  bierze udział w tworzeniu i mineralizacji tkanki kostnej
• wpływa na prawidłowe przewodnictwo nerwowe i kurczliwość mięśni poprzecznie prążkowanych
• utrzymuje równowagę elektrolitową organizmu, wpływa również na sprawność pracy mięśnia sercowego 
• uczestniczy w procesie krzepnięcia krwi
• wpływa na aktywność szeregu enzymów, pełni też rolę przekaźnika, dzięki któremu bodźce chemiczne, fizyczne lub hormonalne ulegają przekształceniu w określony efekt biologiczny.
• dzięki właściwości zmniejszania przepuszczalności ścian naczyń krwionośnych wapń działa przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo i przeciwalergicznie. 

Węglan wapnia zawarty w preparacie:

•  pomaga pokryć dzienne zapotrzebowanie na wapń
• zmniejsza utratę wapnia z układu kostnego u kobiet w okresie około- i postmenopauzalnym oraz u wszystkich osób w podeszłym wieku
• zapobiega wystąpieniu zmian kostnych w przebiegu przewlekłej niewydolności nerek
• łagodzi odczyny alergiczne na powierzchni skóry i błon śluzowych.

Jak stosować lek Calperos?

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie tak, jak to opisano w tej ulotce dla pacjenta, lub według zaleceń lekarza, lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. 
Dawkę ustala się zazwyczaj na podstawie zapotrzebowania dziennego, które przedstawia się następująco:

Dzieci powyżej 7 roku życia i młodzież:

• 1 kapsułka twarda do 3 razy na dobę.

Zaleca się zażywanie leku podczas posiłku.

Osoby dorosłe i młodzież: 

• 1 do 2 kapsułek twardych (od 200 mg do 400 mg wapnia) 2 do 3 razy na dobę.

Nie należy stosować więcej niż 1200 mg jonów wapnia na dobę, czyli nie więcej niż 6 kapsułek twardych.
Ten lek należy zawsze stosować dokładnie tak, jak to opisano w tej ulotce dla pacjenta, lub według zaleceń lekarza, lub farmaceuty.
W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Kiedy nie stosować leku Calperos?

• Jeśli pacjent ma uczulenie na węglan wapnia lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.
• Przy zwiększonym stężeniu wapnia we krwi i nadmiernym wydalaniu wapnia w moczu, np. w nadczynności tarczycy, przytarczyc, przedawkowaniu witaminy D3, nowotworach odwapniających, takich jak szpiczaki i nowotworach dających przerzuty do kości, w ciężkiej niewydolności nerek nie leczonej dializami.
• W kamicy nerkowej.
• Przy leczeniu glikozydami nasercowymi.
• W ciężkiej hiperkalciurii (mocz z nadmierną ilością wydalanego wapnia).

Jak przechowywać lek Calperos 500?

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C, chronić od wilgoci.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

• Niezbyt często: nadmierne stężenie wapnia we krwi, nadmierne wydalanie wapnia w moczu.
• Częstość nieznana: zespół mleczno-alkaliczny, obserwowany zazwyczaj tylko przy przedawkowaniu. Zespół mleczno-alkaliczny jest zazwyczaj odwracalny po odstawieniu leku i specjalnym leczeniu (działanie moczopędne wywołane roztworem fizjologicznym soli, kwas pamidronowy).
• Rzadko: zaparcia, wzdęcia z oddawaniem gazów, nudności, bóle brzucha, biegunka.
• Rzadko: świąd, wysypka, pokrzywka.

Lek Calperos a inne leki

Tiazydowe leki moczopędne zwiększają wchłanianie zwrotne wapnia, zmniejszają tym samym ilość jonów wapnia wydzielonych do moczu i stwarzają ryzyko wystąpienia nadmiernego stężenia wapnia we krwi. W przypadkach jednoczesnego stosowania, należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy krwi.
Podawane jednocześnie kortykosteroidy działające układowo zmniejszają wchłanianie wapnia i może być konieczne zwiększenie jego dawki.
Sole wapnia podawane doustnie zmniejszają wchłanianie, z przewodu pokarmowego, jednocześnie zażytych antybiotyków tetracyklinowych i związków fluoru. Leki te należy podawać w odstępie 2 godzin.
Związki wapnia mogą również powodować zmniejszenie wchłaniania chinolonów, niektórych antybiotyków z grupy cefalosporyn oraz preparatów zawierających żelazo.
Preparaty wapnia mogą nasilać działanie i tym samym, zwiększać toksyczność glikozydów nasercowych. Dlatego podczas jednoczesnego stosowania tych leków należy kontrolować czynność serca (elektrokardiogram) i stężenie wapnia we krwi.
Bisfosfoniany lub fluorek sodu należy podawać przynajmniej 3 godziny przed zażyciem wapnia, ze względu na zmniejszone wchłanianie z przewodu pokarmowego w przypadku jednoczesnego stosowania.
Podczas jednoczesnego stosowania witaminy D lub jej pochodnych w dawkach powyżej 400 j.m./dobę zwiększa się znacząco wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego i może wystąpić hiperkalcemia. Podczas leczenia skojarzonego witaminą D i lekiem Calperos należy systematycznie sprawdzać stężenie wapnia.
Lek osłabia działanie werapamilu i innych leków blokujących kanał wapniowy.
Kwas szczawiowy (zawarty w dużych ilościach w szpinaku i rabarbarze) i kwas fitynowy (zawarty w pełnych ziarnach) mogą zmniejszać wchłanianie wapnia z powodu tworzenia nierozpuszczalnych soli wapnia. Pacjenci nie powinni zażywać preparatów wapnia w ciągu 2 godzin od przyjęcia pokarmów z dużą zawartością kwasu szczawiowego lub fitynowego. 
Tiazydowe leki moczopędne mogą zwiększać ryzyko wystąpienia hiperkalcemii (zbyt wysokiego stężenia wapnia we krwi).

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża: w okresie ciąży wzrasta zapotrzebowanie na wapń. Przy stosowaniu dawek leczniczych nie wykazano ryzyka zagrożenia dla płodu. 
Karmienie piersią: w okresie karmienia piersią wzrasta zapotrzebowanie na wapń. Przy stosowaniu dawek leczniczych nie wykazano ryzyka zagrożenia dla noworodka.

MOżna stosować u dzieci powyżej 7 roku życia.

Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

• To jest lek. Dla bezpieczeństwa, stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania i tylko wtedy, gdy jest to konieczne. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.
• W przypadku przewlekłej niewydolności nerek konieczna jest kontrola stężenia wapnia i fosforu we krwi podczas stosowania leku. 
• Podczas stosowania dużych dawek, zwłaszcza z jednoczesnym przyjmowaniem preparatów witaminy D, nie można wykluczyć ryzyka wystąpienia nadmiernego stężenia wapnia we krwi z następowym uszkodzeniem nerek, dlatego u takich pacjentów należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy krwi i czynność nerek.
• Pacjenci leczeni glikozydami nasercowymi przed zastosowaniem preparatów wapnia powinni poradzić się lekarza, gdyż jednoczesne przyjmowanie obu leków może nasilić działanie glikozydów na serce i spowodować ryzyko zaburzeń rytmu.