Maalox (35 mg + 40 mg)/ml, zawiesina doustna, 250 ml

Lek zobojętniający nadmiar kwasu solnego soku żołądkowego

Maalox, lek na niestrawność i zgagę

Maalox to produkt leczniczy w postaci zawiesiny. Lek złożony o działaniu zobojętniającym nadmiar kwasu solnego soku żołądkowego, ściągającym i osłaniającym błonę śluzową żołądka i dwunastnicy. Do stosowania w leczeniu nieżytu żołądka, cofania się treści żołądka, zgagi oraz choroby wrzodowej dwunastnicy/żołądka. 

Co zawiera Maalox w zawiesinie? 

Substancjami czynnymi leku są:
Glinu wodorotlenek 8,75 g ( w 250 ml)
Magnezu wodorotlenek 10 g (w 250 ml)

Pozostałe substancje pomocnicze to: kwas solny rozcieńczony, kwas cytrynowy bezwodny, olejek miętowy, mannitol, bromek domifenu, sacharyna sodowa, sorbitol 70 %, nadtlenek wodoru 30 %, woda oczyszczona.

100 ml zawiesiny zawiera 3,5 g glinu wodorotlenku i 4,0 g magnezu wodorotlenku.

W jakim celu się go stosuje?

Maalox jest wskazany w leczeniu objawowym zaburzeń ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego, związanych z nadkwaśnością:

• nieżyt żołądka,
• zarzucanie wsteczne treści żołądka do przełyku w przebiegu przepukliny rozworu przełykowego przepony,
• niestrawność, zgaga z powodu nadkwaśności,

oraz pomocniczo w leczeniu:

• choroby wrzodowej dwunastnicy,
• choroby wrzodowej żołądka.

Lek na zgagę

Maalox jest lekiem złożonym, o miejscowym działaniu zobojętniającym nadmiar kwasu solnego soku żołądkowego, ściągającym i osłaniającym błonę śluzową żołądka i dwunastnicy. Nie powoduje nadmiernego zobojętnienia treści żołądka i wtórnego pobudzenia wydzielania kwasu.

Jak stosować mleczko Maalox?

Zwykle stosowana dawka: 1 łyżka stołowa (10 ml) około 90 minut po posiłku lub w czasie bólu.
Dawka maksymalna: 140 ml/dobę.
Wstrząsnąć przed użyciem.

Kiedy nie stosować leku Maalox?

Nie stosować:

• jeśli pacjent ma uczulenie na glinu wodorotlenek, magnezu wodorotlenek lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.
• jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność nerek.

Jak przechowywać Maalox w zawiesinie?

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C, należy zużyć w ciągu 6 miesięcy od daty pierwszego otwarcia.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

• Niezbyt często (rzadziej niż u 1 na 100 osób): biegunki lub zaparcia.
• Bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10 000 osób): mogą wystąpić nudności, wymioty, jasne zabarwienie stolca; hipermagnezemia (zwiększenie stężenia magnezu w surowicy krwi): łącznie z hipermagnezemią, którą obserwowano po długotrwałym stosowaniu wodorotlenku magnezu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
• Częstość występowania nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): reakcje nadwrażliwości, takie jak świąd, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy i reakcje anafilaktyczne; hiperaluminemia (zwiększona zawartość glinu w tkankach organizmu); hipofosfatemia (obniżenie stężenia fosforanów nieorganicznych w surowicy krwi); ból brzucha.

Maalox a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, ponieważ Maalox może mieć wpływ na działanie niektórych leków lub niektóre leki mogą mieć wpływ na działanie leku Maalox.

Ten lek może być stosowany w czasie ciąży tylko na zalecenie lekarza.
Przyjmowanie leku Maalox można kontynuować podczas karmienia piersią.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Nie stwierdzono negatywnego wpływu leku na zdolność kierowania pojazdami i obsługiwanie maszyn.

• To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania i tylko wtedy, gdy jest to konieczne. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.
• Zachować szczególną ostrożność stosując lek Maalox: u pacjentów z niewydolnością nerek lub poddawanych hemodializie, u dzieci poniżej 6 lat lek podawać po konsultacji z lekarzem, u pacjentów w podeszłym wieku, przy stosowaniu leku dłużej niż 2 tygodnie lub u pacjentów z ryzykiem hipofosfatemii (obniżone stężenie fosforanów nieorganicznych w surowicy krwi) zalecana jest konsultacja z lekarzem.