Senefol, 90 tabletek

7,5 mg pochodnych hydroksyantracenu w przeliczeniu na sennozyd B

Senefol

Senefol to produkt leczniczy w postaci tabletek zawierających senes, zalecany do stosowania przy zaparciach nawykowych lub spowodowanych niewłaściwą dietą.

Co zawiera lek Senefol?

Sennae foliolum cum fructu 300 mg.
Każda tabletka zawiera 7,5 mg pochodnych hydroksyantracenu w przeliczeniu na sennozyd B.
Substancje pomocnicze: skrobia ziemniaczana, krzemionka koloidalna bezwodna.

Wskazania do stosowania leku Senefol

Lek roślinny do stosowania w doraźnym leczeniu zaparć.

Związki czynne powstające z glikozydów antranoidowych zawartych w listkach i owocach senesu wpływają na perystaltykę jelita grubego, hamują wchłanianie wody, co powoduje zmiękczenie mas kałowych i ułatwia wypróżnienie.

Jak stosować lek Senefol?

Droga podania: doustna.
Dawkowanie: Młodzież w wieku powyżej 12 lat, dorośli: 2-4 tabletki przed snem. Preparat należy popić dużą ilością wody. Nie przekraczać dawki 4 tabletek.
Ze względu na zróżnicowaną wrażliwość osobniczą dawkowanie należy rozpocząć od najmniejszej dawki (1 tabletki), którą należy w razie potrzeby zwiększyć do ustalenia dawki skutecznej.
Efekt przeczyszczający występuje po okresie od 8 do 12 godzin, w przypadku jego braku następną dawkę preparatu przyjąć po upływie 12 godzin.
Przyjmowanie leku do 2-3 razy w tygodniu jest zwykle wystarczające do uzyskania efektu terapeutycznego. 

Kiedy nie stosować leku Senefol?

• Nie należy stosować leku w przypadku znanej nadwrażliwości na substancję czynną, niedrożności i zwężenia jelit, atonii, zapalenia wyrostka robaczkowego, zapalnych schorzeń jelit (np. choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego), bólów brzucha niewiadomego pochodzenia, stanu odwodnienia połączonego z utratą elektrolitów. 
• Nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat. 

Przechowywać w zamkniętych opakowaniach, w temperaturze do 25ºC, w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie należy stosować leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.

U osób nadwrażliwych na składniki preparatu mogą wystąpić reakcje uczuleniowe, m.in. świąd, pokrzywka, wysypka.
Mogą wystąpić dolegliwości skurczowe i bólowe brzucha.
Należy wówczas zmniejszyć stosowane dawki.
Długotrwałe przyjmowanie leku może spowodować ciemne zabarwienie śluzówki okrężnicy (pseudomelanosis coli), które zwykle ustępuje po zakończeniu przyjmowania preparatu.
Możliwość zmiany zabarwienia moczu metabolitami (na kolor różowy lub czerwono-różowy, zależnie od pH), nie ma znaczenia klinicznego. 

Przewlekłe nadużywanie leku może prowadzić do hipokaliemii (obniżenia stężenia potasu), wówczas możliwe jest nasilenie działania równocześnie przyjmowanych glikozydów nasercowych, leków przeciwarytmicznych, leków wydłużających odstęp QT oraz leków przywracających rytm zatokowy.
Równoczesne przyjmowanie preparatu z lekami wywołującymi hipokaliemię, np. leki moczopędne, steroidy kory nadnerczy, korzeń lukrecji, może pogłębić niedobór elektrolitów.

Brak wystarczających danych na temat stosowania w okresie ciąży, dlatego nie zaleca się stosowania w tym okresie.
Nie zaleca się stosowania podczas karmienia piersią, ze względu na brak wystarczających danych dotyczących przenikania metabolitów do mleka. Niewielkie ilości aktywnych metabolitów (reina) przenikają do mleka karmiących kobiet, jednak nie zaobserwowano działania przeczyszczającego u niemowląt.

Nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Brak wpływu.

• To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania i tylko wtedy, gdy jest to konieczne.
  W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.
• Produkt nie jest przeznaczony do długotrwałego stosowania. Decyzję o stosowaniu przez okres dłuższy niż 1-2 tygodnie może podjąć lekarz. Przyjmowanie leków przeczyszczających przez dłuższy czas może zaburzyć funkcjonowanie jelit oraz powodować uzależnienie.
• Preparaty zawierające glikozydy hydroksyantracenowe powinny być zalecane tylko wtedy, jeśli prawidłowego wypróżnienia nie można osiągnąć przez zmianę diety.
• Nie stosować u pacjentów z zaklinowaniem kału oraz z dolegliwościami ze strony przewodu pokarmowego, takimi jak: ból brzucha, nudności i wymioty, chyba że lekarz zdecyduje inaczej. Objawy takie mogą wskazywać na możliwość wystąpienia niedrożności jelit.
• U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek istnieje ryzyko zaburzenia równowagi elektrolitowej.
• Stosowanie leku u pacjentów z nietrzymaniem kału wymaga częstszego zmieniania pieluchy celem uniknięcia przedłużonego kontaktu kału ze skórą.